kisah aku...

Monday, May 08, 2006 Sha Khalid 3 Comments

lama dah aku tak tulis kat blog nih..since aku nak cuti bersalin aritu...aku cuti aritu doc bg mc 24.2.2006 smpi le ke hari aku bersalinkan syafi aku tak berkecimpung dlm bidang internet ni..heheh..ermm...kalo nak cite bab aku nak besalin ni mmg sadis..tak boleh nak dikenang2..Allah jek yg tau..tp aku nak luahkan kat sini..satu2nye tempat luahan perasaan aku..oklaa..start from beginning..25.2.2006 pepagi buta dah kuar umah..nak anto BIL aku ke airport..dia nak blk australia..so kita org p laa klia..pas anto dia tuh blk umah..baru jek smpi kat parking lot umah aku tuh..dlm kol 12++ laa dpt msg dr adik aku...bak (Ayah) aku accident...mmg teperanjat gile aku..ati aku mula tak sedap..aku kool kan diri aku..pastu aku kol adik aku tanya keadaan bak aku...dia kata blk laa tgk sendiri...ya Allah..dah dgr camtu..lagi laa ati aku ni tak sedap..pastu aku kol mak aku dia pon kata tatau nak ckp..mak aku tak kasi aku blk..sbb aku mmg tgh sarat time tuh..mana taknyee due bersalin aku 27.2.2006..pastu aku ngan hubby naik laa umah...aku dok menangis laa ape lagi..hubby aku just tenangkan aku..pastu..pas jek semayang zohor hubby aku ckp kat aku "jom la kita blk..sha larat tak"..dgr jek dia ckp gitu..aku ape lagi..mmg niat kat ati aku nak blk jek..sbb tanda2 nak bersalin pon takde lagi..so kitaorg pon blk..smpi kat segamat dlm kol 7pm...aku terus g lawat bak aku...ya Allah..mmg terok keadaan dia..peha kanan patah..mata bengkak...kepala ade pendarahan...mak aku cite..masa pess dia jumpe bak aku...bak aku muntah darah..bygkan macamana dasatnyee dia accident..bak aku siap tak kenal aku lagi ..dia cakap "ni anak sapa ni" lagi la aku meraung..mmg susah nak cite perasaan aku jek yang tau cemana..tp kenangan tu tetap segar dlm ingatan ni..maybe smpi aku tua ko..atau sampai akhir hayat aku aku tetap akan ingat suma kenangan nih...pastu esoknyee aku blk kl blk..sbb laki aku keje..dgn berat ati aku tinggalkan bak aku..tp aku puas ati sbb sblm aku blk tuh..aku yg jaga bak aku..aku lapkan dia..aku picit2 kaki dia..aku layan dia...sbb dia ala2 tak selesa dok spital..aku mmg puas ati..aku sempat ciom pipi..dahi n tangan dia sblm aku blk..mmg suma tuh aku buat masa dia sehat pon...pastu ari senin pg aku kol umah..adik aku bgtau..bak aku dah masuk dlm icu sbb pernafasan dia kurang...ya Allah..mmg rasa nak luruh jantung aku..dh lee senin tuh tarikh due aku 27.2.2006..pastu mak aku suh aku blk kg..bwk suma brg2 nak bersalin..ape2 jadik pon besalin kat segamat..aku mmg redha..sbb aku tau keadaan bak aku cemana..so senin tuh aku blk lg segamat..terus ke spital..lawat bak kat ICU..ya Allah..ko tabahkan laa hati ku ini..tgk keadaan bak dlm ICU mmg tak de harapan..sat dia tonggeng kepala ke bwh..bdn bak aku dah tebok2 dah..saluran kencing laa..mcm2 laa..aku smpi skrg blh terbau2 lagi bilik ICU tuh...pastu esoknye 1.3.2006 aku kat umah seblm p spital..ade turun tanda darah..aku terus p spital..cek2..jalan tak bukak lagi..tp doktor suh masuk wad..maka jadilah ceritanya..anak kat wad bersalin...ayah kat wad ICU..mmg dekat2 jek wad tuh..mmg dah tersurat sejak azali mcm ni ceritanya aku bersalin anak sulong kan..nak nangis air mata ni smpi tak keluar dah...so start dari 1.3.2006 berkampung laa mak..adik aku n laki aku kat spital segamat tuh..sian kat dorang...tido tak selesa...makan tak teratur...aku ni at least tido dlm wad atas katil..tp mmg aku tak sepenuhnye kat wad..aku dok bila doktor cek jek..kalo tak mmg aku kat luar ngan mak n laki n family aku...ermm...since dari tuh..tiap2 ari aku pengunjung setia wad ICU...tgk bak aku..aku ciom dia..aku ckp2 ngan dia..dia koma..tp aku tau dia boleh dgr ape yg aku ckp kat dia..setiap kali aku ckp ngan bak..sure air mata dia kuar..aku tau dia sedih..aku tau..bak tau aku nak bersalin..aku selalu mintak doa dgn dia..aku mintak ampun dgn dia...aku suruh bak tabah..aku suruh bak kuatkan iman..setiap kali aku ckp..ari mata kuar dr mata dia..mana aku tak sedih..bau ICU pon dah lekat kat badan aku..nak dijadikan cerita..masa aku betol2 rasa sakit nak bersalin doktor kata bukak 2cm pada 6.3.2006 tu aku tak pegi pon lawat bak..masa tuh aku plan nak p tgh ari..tp start kol 12 aku dah sakit terok..terbaring jek kat katil...mmg takde peluang aku nak tgk bak kat ICU buat kali terakhir..pastu kol 630pm aku kena masuk ke labour room...aku lalu dpn ICU..aku tau bak doakan aku..tp aku tatau pada masa yang sama rupenye bak tgh berjuang ngan maut...kalo aku tau..aku masuk ICU ciom bak dulu...bakkkkkkkkkkkk....dah masuk labour room tuh Alhamdulillah anak aku selamat dilahirkan kol 1230am...baby boy...Zulfan Syafi permata hati aku...pastu kol 230am midwife anto aku masuk wad...masa kena sorong tuh aku tgk bilik ICU...aku tatau rupenye dlm pukul 3am bak tgh nazak...ya Allah...aku sungguh2 tatau..kalo aku tau..aku bwk anak aku jumpe bak...bak...che a rindu kat bak..rindu sesangat...aku tgk plak tmpt mak n adik aku rehat.dorg tgh baring + tido kepenatan...kesian kat diorg..ni laa namanye sebuah pengorbanan..untuk aku dan jugak bak aku....esok paginye mak aku dtg tgk aku kat wad...mak ckp tabahkan ati...bak dah takde...masa tuh nak nangis tapi aku tatau..mana peginye air mata aku..series aku tatau..aku tatau cemana aku leh jadik setabah tuh..sha mmg tak kuat..selama ni sha ni la kaki nangis..anak manja..anak manja bak..tu yang aku tau..aku tau..bak paling sayang kat aku...aku anake kesayangan dia..tetiba anak aku lahir...dia meninggal..dia tak dpt tengok anak dari zuriat aku...tak ke aku terkilan...bak meninggal dunia pukul 7am hari yang sama 7.3.2006..tarikh keramat buat aku..aku lahirkan anak aku dan bak aku tinggalkan aku buat SELAMA-LAMANYA....mmg aku tabah time tuh..aku kenangkan syafi..aku kenangkan diri aku yg dlm pantang..mak kata kena tabah..nanti blh meroyan..blk dr ospital..aku yg dukung syafi...aku yg uruskan syafi ngan laki aku..betapa kuatnye aku..sha blh berdikari ekk???itulaa hakikatnyee ketabahan ati aku..sbb aku mengenangkan bak aku..aku kena cepat blk umah..sbb aku nak ciom bak buat kali terakhir..Alhamdulillah aku sempat jumpe bak...bak dah dikapankan time tuh...aku ciom bak 2 kali..takde setitik pon air mata aku time tuh..tabahnye aku tgk jenazah bak yang senyum jek...aku rasa mmg tamo lepaskan bak...time tuh aku tatau mana anak aku...yang aku ingat time tuh bak aku..tak lama pas aku tgk jenazah bak..aku rasa lebih kurang 10 menet jek..diorang dah kapankan muka...nak bwk pergi masjid nak sembahyangkan jenazah bak...time tuh laa baru air mata aku keluar...baru aku sedar..yg lepas ni aku takkan dpt tgk muka bak lagi..aku takkan dpt ciom tgn bak lagi..aku takkan dpt ciom pipi dan dahi bak lagi...aku takkan dpt dgr suara bak lagi..aku takkan dpt segala2nya dari bak lagi....takkan...kecuali di akhirat kelak...yaAllah..time tuh aku tatau..aku redha ke tak..tp aku redha...cuma smpi skrg aku betol2 rindu kat bak..rindu yang teramat..smpi aku doa kat Allah..blh tak aku nak jumpa bak aku..sekejap pon jadikla..Alhamdulillah Allah pekenankan doa aku...aku jumpe bak dlm mimpi..aku ciom tgn dia..dahi dia..pipi dia...dan aku sempat ckp kat bak.."doakan che a ye bak" ayat yg mmg aku takkan lupe nak ckp ngan dia setiap kali aku salam dia...tu laa last mimpi aku ngan bak..aku rindu sesgt kat bak..rindu yg taleh nak luahkan ngan mulot..terbyg2 muka dia...tah laa..terlalu byk kaitan antara aku ngan bak aku..tu yg aku tau...maybe aku ni terlebih sket pada bak kot...dah tersurat takdir Allah mcm tuh...BAK CHE A RINDU SESANGAT KAT BAK...MOGA ROH BAK DICUCURI RAHMAT & DITEMPATKAN DIKALANGAN ORG2 YANG SOLEH..AMIN....AL-FATIHAH

You Might Also Like

3 comments:

  1. Speechless..al-fatihah buat arwah walau dah 3 tahun berlalu baru aku baca post ko sha..Hanya ALlah je yg tau ye perasaan ko time t..

    ReplyDelete
  2. Anonymous12:16 AM

    Sha.....sedih ak baca kisah ko ni....nangis2 ak...u r strong women....kalau ak tmpt nko mesti meroyan...but im proud what u r now...u such inspired person...

    ReplyDelete
  3. sha, sedih.. menitis air mata mieza bc ni. Wlu ape pon, kasih ayah & anak ttp kuat, amin
    (macam cite novel pon ade kan)

    ReplyDelete

Thanks for dropping by. Let me hear from you.